Drappellone

De drappellone (“banner”), in Siena cencio genoemd, is de enige trofee die te winnen valt door de deelnemende wijken.

De drappellone is een langwerpig rechthoekig stuk zijde, met de hand geschilderd door een door de stad aangestelde kunstenaar. Het wordt verticaal gehouden op een zwart-wit stok met bovenaan een zilveren plaat met twee zwart-witte ‘pluimen’ die gedrapeerd worden aan de zijkanten.

De palio blijft bij de winnende wijk en wordt bewaard in het museum. De piatto (zilveren plaat) moet teruggegeven worden aan de stad om herbruikt te worden voor de palio van het jaar erna. Er zijn er dus twee, één voor juli en één voor augustus. Achterop de plaat wordt de winnende wijk geschreven. De platen worden om de 10 jaar vervangen. Net voor de contrada de plaat moet teruggeven organiseert men de ‘cena del piatto’ om het feestjaar (na de overwinning) af te sluiten.

De waarde van de drappellone is onmeetbaar. Het geeft perfect een periode weer in de geschiedenis van Siena. Zo zijn er drappelloni die bepaalde symbolen weergeven van besturen in een bepaalde periode : het koninkrijk van Savoye, symbolen uit fascistisch Italië, weergave van het leven tijdens de Republiek, de eerste man op de Maan,…

De kunstenaar moet wel steeds rekening houden met bepaalde, vastgelegde, al dan niet heilige symbolen. Zo is de Palio van juli ter ere van de Madonna di Provenzano en wordt er steeds enkel het hoofd van de Madonna afgebeeld. In augustus lopen we ter ere van de terhemelopneming van Maria. Je zal zien dat de Madonna steeds vollediger wordt afgebeeld. Ook het wapenschild van de stad moet erop staan, net als de 3 delen van de stad. De kleuren van de 10 deelnemende wijken moeten duidelijk weergegeven worden. Wat de (kunst)stijl betref waarin het gemaakt wordt zijn er geen grenzen of verplichtingen.

De drappellone wordt een week voor de koers voorgesteld in het stadhuis.

We maakten een overzicht per decennium, bewust startend vanaf 1945. In de beginperiode na de oorlog werden Palio’s veelal door dezelfde mensen geschilderd. Pas vanaf de jaren 70 koos men elke keer voor een andere artiest. De laatste jaren zit er geregeld eens een buitenlander tussen. Zo tellen we ondertussen ook al 3 Belgen : Jean Michel Folon (1999) en Jean Claude Coenegracht (2016) and Charles Szymkowicz (2018)

Laatste aanpassing : 4 juli 2022