16 agosto 1992 – Drago, Il Pesse en Pitheos zijn de drie protagonisten die triomferen na een technisch zeer mooie en emotioneel boeiende koers.

De drie protagonisten van Drago hadden de wens om uit te blinken in een Palio waar minstens 3 andere contrade ervan droomden om eindelijk nog eens te triomferen. De wanhopige brucaioli waren op zijn minst gezegd bewonderenswaardig in hun verlangen naar een nieuwe overwinning. Ook de klasse en vastberadenheid van de legendarische Aceto op de krachtige Uberto leek de perfecte combinatie om Torre te verlossen uit de donkere tunnel. Evenmin kunnen we naast Bonito en Zucchero kijken die moesten proberen om de teleurstelling voor Istrice in juli weg te vegen.

Maar het waren Beppino Pes en Pitheos die de onverslaanbare helden, beschermd door de goden, werden. Ze vormden ondertussen een perfecte match, gerijpt en grootgebracht tijdens de lange en vermoeiende trainingsdagen in de Crete Senesi, tijdens stille gesprekken in de stallen in Asciano. Pitheos was immers eigendom van Il Pesse waardoor ze een sterke band met elkaar opbouwden die tot uiting kwam op de Piazza.

In een Palio met veel potentiële winnaars werd reikhalzend uitgekeken naar de volgorde tussen de touwen. De loting was dan ook duidelijk : de favorieten stonden allemaal op de eerste plaatsen, meestal voorbestemd om een goede start te kunnen nemen; Pantera, met Cianchino op de controversiële Figaro werd verbannen naar de positie van rincorsa. Lupa en Onda werden “zeer hoog” geplaatst waardoor er een grote afstand was met hun rivalen die ze dus op een andere manier zullen moeten bestrijden.

Civetta liet systematisch zijn eerste plaats over aan Istrice. Al snel beslist Cianchino om binnen te komen. Civetta, Torre, Drago, Bruco, Valdimontone en Istrice worden verrast en starten met enige vertraging. Al verandert na enkele meters de hele situatie.

Torre en Drago lijken de leiding te kunnen nemen, maar op dat moment verhoogt Civetta zijn tempo en overstijgen ze de twee krachtige paarden waarvan de fantini dachten snel de kop te kunnen nemen. Op deze manier ontstaat een grote en uitnodigende gang waarin Bonito niet aarzelt om zich snel in te begeven. Zucchero vliegt, net zoals hij in juli deed, en laat iedereen ter plaatse achter. Hij draait als eerste in San Martino, terwijl Drago Torre inhaalt en als tweede kan draaien.

De strijd om de overwinning zal vanaf dit moment tussen drie contrade gaan, want achter hen komt Bastiano ten val van Galleggiante. De hoge verwachtingen van de brucaioli worden niet ingelost. Men kende wel wat pech met het ongeluk van Massimino, de twijfels over Galleggiante maar daar tegenover stond de enorme hoop dat trots en liefde voor hun kleuren eindelijk de vloek die hen al lang lijkt te achtervolgen te kunnen doorbreken.

Op dit moment kan er van alles gebeuren. De moed, de techniek en de vastberadenheid van de drie fantini en het potentieel van hun paarden zorgt ervoor dat ze allen klaar zijn om eventuele fouten van de directe tegenstanders te gebruiken en om te draaien in hun voordeel.

Aceto rijdt met de vastberadenheid van de grote kampioen, gericht op het bereiken van een echte en nieuwe historische prestatie. Dit brengt hem ertoe om moedig en gedurfd te rijden. Il Pesse is wellicht de enige die zich werkelijk bewust is van het potentieel van zijn paard. Hij wacht geduldig op Bonito’s fout en controleert Aceto. Maar Istrice en Zucchero vliegen over de piste!

Bonito en Zucchero verdedigen hun leiderspositie heel goed en de galop van het prachtige witte paard heeft iets magisch en onwerkelijks waarin de Istriciaioli zich reeds hebben laten gaan. Hun grote droom nadert en lijkt te kunnen worden gerealiseerd.

Achterin lijkt Cianchino op Figaro terug te komen, maar in een poging om snel terreinwinst te maken komt hij ten val in de San Martino. Zijn koers eindigt daar tot groot jolijt van rivaal Aquila, winnaar in juli.

We zitten al in de derde ronde wanneer Beppino Pes, zonder rekening te houden met de competitieve Aceto die hem nauwlettend volgt, besluit Istrice langs de buitenzijde van de piste aan te vallen. Is het Zucchero die de druk van koploper te zijn begint te voelen ? Of is het Pitheos die, eenmaal gevraagd, geen tegenstanders heeft.

Het inhalen zelf vindt plaats in de boog van de Piazza. Aceto aarzelt niet en voert hetzelfde riskante manoeuvre uit. Maar voor Uberto lukt het niet zo gemakkelijk als voor zijn collega, en de inhaalpoging vindt juist plaats als de curve breder wordt met als gevolg dat het contact tussen beide onvermijdelijk is. Bonito zou waarschijnlijk gevallen zijn maar leunt op het kopstuk van het paard van Torre en kan zich herstellen. De impact van het contact is echter fataal voor de contrada van Salicotto, aangezien Uberto zijn actie duidelijk onderbreekt en bijna vanuit stilstand moet starten.

Aceto reageert als een gewonde leeuw. De bijna 50-jarige fantino schudt zich los van Bonito met een combinatie van kracht, woede en het atletisch vermogen van een twintigjarige. Hij vuurt geïrriteerd Uberto aan met zweepslagen en probeert de jacht op Drago herop te starten.

Maar de koers is gereden. De laatste Casato van Drago is technisch perfect en Il Pesse kan zijn vreugde uitschreeuwen. Een jaar na de vorige overwinning kunnen Il Pesse en Pitheos opnieuw genieten van de bedwelmende smaak van de overwinning.

Aceto sprint boos richting finish, bijna niet bereid om de realiteit van de dingen te accepteren. Zijn levensdroom én die van de torraioli verdwijnt in de werveling van vlaggen rond de drappellone van Paladino. De dragaioli onder leiding van kapitein Toti zijn uitzinnig van vreugde.

Il Pesse triomfeert, Pitheos wordt omarmd en gekust door de contradaioli, slechts drie jaar na de vorige overwinning van Drago.

Zoveel vreugde staat in contrast met de verbijstering, de pijn, de ontmoediging, het echte drama van degenen die hun kleuren opnieuw hebben zien bezwijken. Zelfs voor degenen die met opgeheven hoofd de Piazza verlaten, ervan overtuigd dat ze hun huiswerk goed gedaan hebben, zijn er geen verzachtende omstandigheden. In de Palio hebben alleen degenen die winnen gelijk, voor anderen zijn er geen troostprijzen of excuses om in te roepen.

Of het nu zwart of wit is, of winnen of verliezen, de filosofie van de Sienesen verschilt niet veel van de realiteit van het leven; en aangezien, zoals de Sienesen het zeggen, de Palio het leven is (Il Palio é Vita) dienst deze intensief ge- en beleefd te worden. Dit is al eeuwen het geval en zal ook in de toekomst zo blijven. De Palio zorgt ervoor dat mensen in een andere tijd lijken te leven en hun eigen, unieke, ongeëvenaarde, intieme wonder kunnen voortzetten en beleven.

Deze slideshow vereist JavaScript.