Brento overleden op 23-jarige leeftijd

Een week voor Kerstmis, als een donderslag bij heldere hemel, werd Siena wakker met het nieuws dat Brento op 23-jarige leeftijd overleden was. Ondanks het uitblijven van grootse resultaten werd hij toch één van de grootste mythen van de Piazza. Hij had een plaats in het hart van de Sienesen veroverd als paard dat na vele ups en downs zijn carrière, die sinds zijn debuut veel ongeluk kende, afsloot met een enorme up.

Na een eerste optreden op de tratta van juli 2002, werd Brento gekozen door de kapiteins voor de daaropvolgende Palio van augustus. Hij ging naar Selva die kozen voor debutant Antionio Villella, detto Sgaibarre. De tratta werd omwille van een storm uitgesteld naar 14 augustus. Er werden veel nieuwe, debuterende paarden gekoze wat zorgde voor veel onrust tussen de touwen. Er werden wat trappen uitgedeeld en Brento moest zijn debuut uitstellen omwille van een blessure.

Een jaar later, in juli 2003 ging hij naar Tartuca maar werd hij et Il Bufera onverwachts achtergelaten tussen de touwen door de onvergetelijke mossiere Capozzella. Een echte tegenvaller, vooral omdat hij tijdens de zes voorafgaande prove altijd als eerste weg was en men hem een leidende rol voor de koers had toegewezen.

Brento en Sgaibarre ontmoetten elkaar opnieuw in augustus 2003 in Leocorno. Ze kiezen echter voor een defensieve koers om Civetta, die met Zodiach de winnaar van juli hadden, in toom te houden. In juli 2004, met Gingillo bij Torre, werd Brento beschouwd als een van de grote favorieten, ook gezien de honger naar overwinning in de wijk van Salicotto. Uiteindelijk was Torre toeschouwer van het duel tussen Bruco en Giraffa. Uiteindelijk zou het scosso Donosu Tou zijn die won.

Brento werd ondertussen als één van de big aanschouwd, al ontbrak het hem de overwinning. In juli 2005 werd hij met veel enthousiasme verwelkomd in Nicchio, maar wederom was de San Martino hem fataal. Hij startte als tweede achter de “onverslaanbare” Berio en Trecciolino bij Bruco. Net op het moment dat Brento zijn beslissende inhaalactie maakte, viel hij ruïneus in de tweede San Martino. Wellicht een gevolgd van een foutje van de jonge Tittia.

In augustus 2005 opnieuw pech in de San Martino. Hij vertrok ongezien sterk met Il Pesse bij Lupa maar maakte een ongezien traject in de San Martino als gevolg van een menselijke fout. In 2006 werd Brento niet gekozen. In juli 2007 stond hij er opnieuw, met Dè bij Chiocciola. Chiocciola droomde van de overwinning, maar een val bij de start van de prima prova maakte snel een einde aan de droom. Brento was geblesseerd en Chiocciola kon de Palio niet rijden.

De geschiedenis van Brento, evenals in sprookjes, kon niet anders dan een gelukkig einde kennen. Zijn laatste deelname, in augustus 2007, mondde uit in een overwinning. Leocorno vertrouwde hem, tegen alle verwachtingen in, toe aan zijn eigen fantino, debutant Jonatan Bartoletti, detto Scompiglio. Het langverwachte moment voor Brento was aangebroken en de San Martino, die al vele keren niet zijn vriend was geweest, was deze keer gunstig én doorslaggevend. Met een meesterlijke manoeuvre slaagde hij erin een laag traject te nemen, om zo maar liefst vier contrade te passeren. De weg naar de overwinning lag open.