Ranco

Albano Nucciotti ofte Ranco lag aan de basis van de rivaliteit tussen Nicchio en Valdimontone die zijn start kende in augustus 1952. Aan de vooravond van de Palio was er al flink gevochten tussen beide wijken aan de Ponte di Romana. De leiders van beide wijken spraken dan ook hun wens uit dat er zweepslagen zouden uitgewisseld worden tijdens de koers. De assassini van dienst waren Il Terribile bij Montone en Ranco bij Nicchio.

De twee werkten samen in het Centro Raccolta Quadrupedi in Grosseto en daar was de relatie tussen beide verslechterd nadat Magnani (Il Terribile) een promotie gekregen had ten koste van Nucciotti. Hierdoor had eerstgenoemde meer vrije tijd (en dus tijd om te trainen). Beide wijken hadden een goed paard en konden dus ook voor de overwinning rijden.

Na een lange startprocedure, omwille van een blessure van het paard van Bruco (Amaranto) start Nicchio als eerste. Al snel komt Il Terribile lansgzij. Er worden zweepslagen uitgewisseld. In de tweede Casato gaat Ranco van zijn paard als gevolg van de geseling. Montone neemt de leiding. In de laatste Casato komt Oca zowaar langszij en wint. Il Terribile kreeg een flink pak slaag omwille van dit verlies.

Alsof dat niet genoeg was vielen de nicchiaioli, samen met de torraioli Montone binnen onmiddellijk na de koers. Met veel moeite werd de orde hersteld door een massaal politieoptreden. Nicchio was immers zwaar beledigd, enerzijds omwille van de zweepslagen, anderzijds omdat hun toenmalige rivaal Oca won. Enkele weken later werden de relaties tussen beide wijken afgebroken en ontstond er een officiële vijandschap.

Ranco reed 25 palio’s. Hij won er twee, beide na de oorlog. De eerste in 1948 voor Lupa, de tweede een jaar na het incident bij Nicchio. Hij won voor Tartuca op Tarantella.