Aceto

In 1967 reed hij voor het eerst voor Oca. Al snel werd hij de vaste fantino van Fontebranda voro wie hij maar liefst 19 koersen reed. Een jaar later won hij zijn eerste van 5 koersen voor Oca (1968-1969-1977-1984-1985).

In 1972 had hij zelfs 3x moeten winnen. In juli won hij voor Tartuca. In augustus ging een gewonnen koers alsnog verloren door een kleine inschattingsfout. In september trok hij wel aan het langste eind voor Istrice.

In augustus 1974 startte een gouden periode met 4 overwinningen op rij in augustus voor respectievelijk : Selva (1974)-Chiocciola (1975)-Civetta (1976) en wederom Oca. In 1979 werd alweer aangeknoopt met een nieuwe overwinning voor Aquila. Ook in 1980 won hij, deze keer bevrijdde hij Leocorno na 26 jaar, desondanks het feit dat er kussen en zelfs stoelen naar hem gegooid werden tijdens de koers.

Het duurde 4 jaar voor hij weer met een overwining kon aanknopen. Zowel in 1984 als in 1985 won hij voor zijn Oca. De concurrentie van Il Pesse en Cianchino maakten het moeilijker voor hem om de veertiende binnen te halen waarmee hij het record van Picino zou verbreken in de 20ste eeuw.

In 1990 doet hij het ondenkbare : na 19 koersen en 5 overwinningen laat Oca hem gaan als vaste fantino. Aceto is razend en vertrekt naar aartsvijand Torre. De koers op de sterke Uberto eindigde in de eerste San Martino. Zijn carriere leek voorbij want in 1991 reed hij geen koers meer.

In 1992 krijgt hij plots een nieuwe kans bij Aquila op de snelle Galleggiante. Rivaal Pantera schakelt een killer in (Legno). Reeds tussen de touwen loopt het uit de hand. Beide fantini verbreken het reglement en delen zweepslagen uit.